Astronomët kanë zbuluar dhjetra planetë mundësisht të banueshëm jashtë sistemit tonë diellor. Kjo do të thotë se ka dhjetra mundësi për të zbuluar jetë aliene, apo vende kur të vendosim koloninë e parë ndër-yjore njerëzore.
Por opsionet janë disa, dhe është e vështirë të zgjedhësh se cili prej tyre do të ishte më i përshtatshmi. Një grup ekspertësh thonë se në univers ka planete që mund të jenë “më të mirë” e më të mëdhenj se toka per te jetuar, të cilat njihen tashmë si ‘super-toka’.
Super-tokat mund të jenë disa nga planetët më të zakonshëm në galaktikën tonë. Që prej vitit 2009, teleskopi hapësinor Kepler ka zbuluar rreth 4,000 eksoplanete, 30{ddf1ede660107b432961451bb834d7981730e7a182a1e149c132a75f66f791a3} e të cilëve janë super-toka. Disa prej këtyre të fundit orbitojnë rreth yllit të tyre, në një perimetër brenda distancës së përshtatshme për zhvillimin e jetës.
Kjo e fundit njihet nga shkenca si zona e përshtatshme për ekzistencën e ujit të lëngshëm dhe me temperaturë mesatare.
Astronomët janë ende duke mbledhur të dhëna për këta trupa qiellorë, disa prej të cilave janë me masë sa dyfishi i tokës dhe do të ishin një shtëpi e përkryer për një koloni njerëzore. Por masa e tyre e madhe do të thotë se kanë një tërheqje gravitacionale mesatarisht po aq herë më të madhe.
Graviteti më i fortë do të thotë se planeti mund të mbajë më shumë molekula ajri dhe atmosfera e tij është më e trashë.
Kjo do të ishte shumë e mirë për mbrojtjen nga radiacioni diellor, ose i yllit përkatës, por gjithashtu do të thotë se malet dhe kodrat kanë erozion më të shpejtë, duke shkaktuar një sipërfaqe më të sheshtë në planet.
Një problem i shtuar do të ishte largimi nga kjo parajsë tropikale, pasi raketat do të kishin nevojë për më shumë karburant.
Për shembull anija hapësinore e SpaceX, Falcon Heavy mund të lëshohet me një ngarkesë 50,000 kilogramë në orbitën e tokës, ndërsa në rastin e një planeti të tillë do të mund të ngrinte vetëm 40 kilogramë. Kritikët thonë se duhet pritur deri në arritjen e teknologjisë në kapjen e super-tokave, ndërsa amatorët e kolonive njerëzore hapësinore, shprehen se problemi i vetëm do të ishte arritja në këto “parasja” dhe jo largimi prej tyre.